Yeşilçam’ın usta oyuncularından mavi gözlü yıldız Fatma Girik, tedavi gördüğü hastanede koronavirüse bağlı çoklu organ yetmezliği nedeniyle bu sabah yaşamını yitirdi. Ünlü sanatçı, vasiyeti gereği 2017 yılında yaşamını yitiren 56 yıllık hayat arkadaşı Memduh Ün’ün yanına defnedilecek.

Muğla’nın Bodrum ilçesinde yaşayan ve yaklaşık 6 ay önce tedavi için İstanbul’a giden Türk sinemasının yıldızı Fatma Girik, bu sabah saatlerinde İstanbul’da tedavi gördüğü özel bir hastanenin yoğun bakım ünitesinde yaşamını yitirdi. Covid-19’a bağlı zatürre tedavisi gören Girik’in çoklu organ yetmezliği sonucu hayatını kaybettiği açıklandı.

180’den fazla filmde rol alan ve Türk sinemasının en başarılı aktrislerinden biri olan Fatma Girik, Sosyaldemokrat Halkçı Parti ile siyasete de girmiş ve 1989-1994 yılları arasında Şişli Belediye Başkanlığı görevini yürütmüştü. Usta sanatçının cenazesi, yarın İstanbul yapılacak törenlerin ardından Bodrum’da toprağa verilecek.

79 yaşında hayata gözlerini yuman Fatma Girik’in yaşamını yitirdiğini duyuran Şişli Belediye Başkanı Muammer Keskin, sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımda, “Yeşilçam’ın ve Şişlimizin büyük değeri, ilçe başkanlığı yaptığım dönemde birlikte çalışmaktan onur duyduğum eski Şişli Belediye Başkanımız sevgili Fatma Girik’i kaybetmenin derin üzüntüsü içindeyim” ifadelerini kullandı.

Fatma Girik hakkında…

12 Aralık 1942 tarihinde İstanbul’da doğan Fatma Girik, Cağaloğlu Kız Lisesi’ni bitirdi. Girik’in 1957 yılında ilk baş rolü olan, yönetmenliğini ve senaristliğini Seyfi Havaeri’nin yaptığı Leke’ydi. Leke’yi birkaç iddiasız yapım daha izledi. Fatma Girik’in performansıyla dikkatleri üzerine çektiği film, Memduh Ün’ün yönetmenliğindeki 1960 yapımı Ölüm Peşimizde’ydi. Memduh Ün’le birlikteliği, Girik’in hayatındaki dönüm noktalarından biri oldu.

ALTIN PORTAKAL’DA İKİ KEZ EN İYİ KADIN OYUNCU SEÇİLDİ

Sanatçı, sinema kariyerindeki ilk ödülünü 1965 yılında, Haldun Taner’in aynı adlı tiyatro oyunundan sinemaya uyarlanan, yönetmenliğini Atıf Yılmaz’ın yaptığı Keşanlı Ali Destanı filminde oynadığı rol ve 1967’de Sürtüğün Kızı filmindeki başarılı performanslarıyla Antalya Altın Portakal Film Festivali’nde En İyi Kadın Oyuncu Ödülü’nü kazanmıştı. Ardından 1969 yılında Ezo Gelin (1968), 1970 yılında Büyük Yemin (1969) ve Boş Beşik (1969), 1971 yılında Acı (1970) filmlerindeki rolleriyle Adana Altın Koza Film Festivali’nde En İyi Kadın Oyuncu ödüllerine değer görüldü. Fatma Girik, 180’den fazla filmde rol aldı.

Kanlı Nigar, Şoför Nebahat, Erkek Fatma, Toprak Ana, Avare Kız, Zilli Nazife, Ezo Gelin… Fatma Girik, oynadığı çoğu filmde, tuttuğunu koparan, güçlü ve gururlu kadın karakterlere hayat verdi, Anadolu’da yaşayan kadınların sorunlarının görünür olmasına vesile oldu.

Usta oyuncunun değer görüldüğü diğer ödüller ise şöyle:

1.Adana Altın Koza Film Festivali, 1969, Büyük Yemin, en iyi kadın oyuncu
1. Adana Altın Koza Film Festivali, 1969, Ezo Gelin, en iyi kadın oyuncu
3. Adana Altın Koza Film Festivali, 1971, Acı, en iyi kadın oyuncu
35. Altın Portakal Film Festivali, 1998, Sürtüğün Kızı, yaşam boyu onur ödülü
18. Ankara Uluslararası Film Festivali, Aziz Nesin Emek Ödülü

SİYASETE DE GİRDİ

İleriki yıllarında siyasete de atılan Fatma Girik, Sosyaldemokrat Halkçı Parti’den (SHP) 1989-1994 yılları arasında Şişli Belediye Başkanlığı yaptı.

Siyaset ve oyunculuğun dışında kısa bir dönem televizyon ekranlarında Söz Fato’da adlı bir programın sunuculuğunu da yürüttü.

SANATA DESTEK VERİLMEMESİNİ ELEŞTİRMİŞTİ

Girik, kendisiyle geçen yılın başında yapılan bir söyleşide, iktidarı sanat politikaları nedeniyle eleştirmişti. Posta gazetesine konuşan Girik, “Sanat dünyasının bugünkü durumuna dair ne söylersiniz?” sorusuna da müteahhit göndermesi yaparak şunları dile getirmişti:

“Ülke yanıp kavrulurken neden sinemaları, tiyatroları kapattınız?” diye kimseye tepki gösteremeyiz. Sanat böyle bir şey. Darbe de olsa deprem de olsa ilk sanat gümbürtüye gider. Ben; set emekçilerine, figüranlara ve dizi oyuncuları gibi yüksek ücretler almayan değerli tiyatrocularımıza üzülüyorum. Üç müteahhite verecekleri parayı sanatçıya, esnafa verseler keşke…”