🔊 Sesli dinle

Protesto kültürünü en iyi kullanan milletlerden Fransızların günlerce sokakları ateşe verme alışkanlığını görünce, acaba bu protestolar Fransızların milli sporları mı diye düşünmeden edemiyorum. 

Savaş KARAKAPLAN
savas@haber.dk

2005 olaylarında benzer durum yaşanmış ve şimdiki olaylarda Cannes Film Festivali’nde en iyi yönetmen ödülü alan Mathieu Kassovitz tarafından yönetilen 1995 Fransız yapımı “Le Hain (Nefret)” adlı siyah-beyaz filmi hatırlatıyor. Paris banliyösünde ırkçılık ve hoşnutsuz gençlik temalarını araştıran bu şehir gerilim filmi, bir gecekondu mahallesinde yaşayan üç arkadaşın hayatlarının 24 saatini konu alıyor.

Yine Fransız yapımı, ancak Victor Hugo’nun dev romandan uyarlanmış “Les Misérables (Sefiller)“ filminde de benzer görüntüleri görüyoruz. 1832’deki Paris Haziran Ayaklanması’na doğru giden, itibardan tasarruf etmeyen monarşi karşıtı yoksulların yaşadığı adaletsizliği işleyen gerçek hayattan esinlenerek yazılmış bir roman.

Dönemin romantizm akımına ait bu filmlerden sonra özellikle politik İslam ile birlikte devşirme vekâlet savaşçılarının manipülasyonuna açık protestoların banliyo çevrelerinde tekrar görüyoruz.

Bu olayların, Macron hükümetinin yeniden yapılandırma projelerini bir türlü hayata geçirmemesi ve  devlet ile karşı karşı kalıp dışlandığını düşünen toplumsal sınıfların uğradığı haksızlıklardan alevlendiğini söylemek mümkün.

Nitekim olayların yoğunlaştığı bölgeler sağlık, ulaşım ve güvenlik sorunun yoğun olduğu bölgeler. Buna rağmen yıllardır kentsel yapılanma adı altında milyonlarca Euro’nun şehir içine harcanması tepkilere yol açıyor. Göçmenlerin de bu olaylara katıldığı ve yüzde on civarında bir oran olduğu belirtiliyor.

La Figaro gazetesinin 2022’de yaptığı ve 36 belediyeyi kapsayan bir araştırmada bugün olayların yaşandığı bölgelerde sosyal hizmetlerin eksikliği vurgulanıyor.

Bu bölge, Paris’in kuzeyinde iki bölge dışında nüfusu bir buçuk milyonun üzerinde olan bir bölge ve Paris’in batısında yeralıyor.

Fransa’daki bu gelişmelerin ileride, ayrımcılık ve dışlayıcılık politikaları ile eleştirilen diğer Avrupa ülkelerine sıçramasından endişe ediliyor.