Sevginin yerine ne konabilir ki diye soruyor. Sevgisiz kaldıkça, düşlerimiz kuşatılıp kırıldıkça hep yarım kalıyor büyümelerimiz… Şair duyarlığı böyle bir şeydir işte. Yeri gelir yarattığı imgelerle kendi iç evreninde gezdirir bizi, yeri gelir inancı, düşüncesi, teninin rengi yüzünden ötekileştirilenlerin acısına ortak eder. Eline yüreğine sağlık Güler Özçelik diyorum.