Yüzlercesi bugünlerde vuruldu, hapsedildi, dövüldü ve işkence’de İranlı kadınların haftalardır attıkları özgürlük çığlığıdır.

İranlılar daha önce Humeyni rejimiyle savaştı. 2009´da ve 2019´da ve her seferinde ayaklanmalar sırasında binlerce kişiyi öldürdü molla rejimi.

Bu sefer farklı.

İranlı kadınlar cumhurbaşkanlığı seçiminde aldatıldıkları için savaşmıyorlar. Ne reformlar için ne de daha iyi bir ekonomi için savaşıyorlar. En önemli bir şey için savaşıyorlar: kendi bedenleri üzerinde karar verme hakkı için.

Protestolar başörtüsü ile ilgili, ancak başörtüsü, totaliter bir rejimin baskısının dini sembolü haline geldiği için. Kadınlar ne başörtüsünden yana ne de başörtüsüne karşı. Aksine, kendi bedenleri üzerinde egemen bir şekilde karar verme hakkına sahiptirler. Hiçbir rejim ya da kişi onlara nasıl davranacaklarını ya da ne düşüneceklerini söylememeli, onlara nasıl giyineceklerini de kimse söylememelidir.

Yetkililer her zaman kendi kendilerini tayin ederler, ancak kendilerini dokunulmazlık yalanıyla süslemeyi severler. İnsanların kendi kaderini tayin hakkı için gerçekten devrimci herhangi bir talep, zorunlu olarak feministtir.

Özgürlük, eşitlik, kardeşlik Fransız Devrimi´nin umut veren adıydı. Ancak özgürlük, sokağa çıkmadıkları sürece kadınlara asla uygulanmadı. Kadınlar protesto için ayaklanmadıkça eşitlik erkekler arasındaki eşitlikti.

Ama şimdi İran´da dünya tarihinde kadınların önderliğindeki ilk devrimi yaşıyoruz.  Üniversitelerden, kolejlerden, okullardan, işyerlerinden, küçük ve büyük şehirlerden, illerden ve başkentlerden geliyorlar. Kız öğrenciler saçlarını yoluyor, “Diktatörlüğe ölüm!” diye bağırıyorlar. ve Ayetullah Hameyni´yi lanetliyorlar.

Kadınlar, Kürt gibi zulüm gören etnik azınlıklar da dahil olmak üzere İran´ın birçok dilini ve lehçesini seslendiriyor. Çoğunluğu 25 yaşın altında. Bunlar, birçok erkek de dahil olmak üzere herkesi karşı konulmaz bir şekilde kendine çeken genç kadınlar.

Ayaklanmayı tetikleyen sadece 22 yaşındaki Mahsa Jina Amini´nin ahlak polisi tarafından öldürülmesi oldu. Ahlak polisinin acımasız ellerinde, sırf genç bir kadın saçının bir tutamını görünür halde bıraktığı için ölüm cezası infaz edildi. Mahsa Jina Amini´nin canını alan yaralarla bütün kadınlar, anneler, kız kardeşler, kızlar özdeşleşebilir, çünkü bir anlığına özgürce nefes almaya cesaret ederlerse onları da bekleyen aynı sondur. Erkek egemenliği ile yönetilen totaliter rejimler demokrasi düşmanıdır, kendisinden olmayanı öldürürler.

Şimdi binlerce kadın saçlarının ihtişamını gözler önüne seriyor. Şimdi açık kameralar önünde saçlarını kesiyorlar, saçlarından nefret ettikleri için değil, örtülü saçın dönüştüğü güçsüzleşme sembolünden nefret ettikleri için.

Beni kazığa bağlayıp yakmak isteyebilirsin, beni taşlamaya karar verebilirsin/ ama senin elinde kibrit ve taş bana zarar verme gücünü kaybedecek.

İranlı şair ve film yönetmeni Füruğ Farukzad da böyle yazdı. Şimdi bütün genç kadınlar sokaklara çıkıyor ve kibrit ve taş gücünü kaybediyor.

Sadece insani ve laiklik açısından değil, özgürlük ve eşitlik için de değil, aynı zamanda ilk ve son feminist olan tarihin en büyük ve en derin devrimi olabilecek bir devrime önderlik edenler şimdi İranlı kadınlardır.