🔊 Sesli dinle

Vedat BABAOĞLU, konuk şair

Bakarım ufka, görebildiğim her şeye
Biraz ışık var, biraz da karanlık içimde
Oynayan çocukların sesleri karışır derin sessizliğe
Hiçbir şey yapmasan da akıp gidiyor zaman, dokunur her ömre.
***
Niye geldin bu dünyaya, bir sor kendine
Doğarken verdiler adını, kime? Kız mı, erkek mi fark eder mi ki?
Taşımak gerek bu yükü, verilen kişilikle, hayatın içinde
Yürümelisin atalar gibi, belki hedefin yok ama önce niyetine.
***
Kalk ve yürü, her şey bir adımla başlar aslında
Bir lokma ekmeğe muhtaçsın ama umut var hep bir adım ötede
Dostunu seç, düşmanını da iyi bil; nerede ailen, kimin yanında?
Bak ileri, sonra teslim ol kaderine de bir nebze.
***
Sen olsan da olur, olmasan da dünya döner hep kendi ritmiyle
Aklını kullansan da olur, kullanmasan da, bekle şansını belki gelir bir gün, dile
Sanma ki her şey senin etrafında döner, hayatın merkezinde sen değilsin hep böyle
Elindeki çiviyi çak bu dünyaya, belki de kalır izler sende, yüreğinle.
***
İnsanları tartmak gerek, ama teraziler göstermez gerçeği hiçbir zaman
Kiloları hafif gelebilir, oysa içlerinde taşıdıkları kocaman şeytan
Büyük bir beden, devasa; ama belki o bedenin içinde küçücük bir yürek var
Güzel bir kız, narin ve sevimli sanırsın; oysa anlatır durur kendini, ama sen bilmezsin aslında.
***
Akşam güneşi batarken, dön bir bak aynaya
Geçip giden günlere güvenme, güven kendi aklından geçenlere
Hesaplar tutmaz, ne kadar bilsen de; sonuçta her şey kaderin ellerinde.
***
Kapat ışıkları, kal karanlıkta bir süre, dinle içindeki sesi
Ulaşmak istersin hayallerine, hep biraz daha ileride gibi gelir hayatın gerçeği
Yıllar geçer umutla, sayarsın tek tek geçen zamanı, ama fark etmezsin belki de
Işık seni kandırıyor, bak, zaman kalmadı elde, geçti gitti her şey geride.